WIĘCEJ NIŻ WYPOCZYNEK

Pomoc psychologiczna, zajęcia terapeutyczne, konkursy profilaktyczne – to tylko niektóre z form wsparcia, oferowanych dzieciakom podczas dwutygodniowych kolonii w Rewalu, finansowanych ze środków Gminnego Programu Przeciwdziałania Alkoholizmowi i Narkomanii w Wąchocku. Wzięło w nich udział dwadzieścia osób z grupy zagrożonej ryzykiem uzależnienia od alkoholu.
W razie konfliktów, problemów wychowawczych albo zwyczajnie gorszego samopoczucia, dzieci mogły liczyć na wsparcie psychologiczne. Zastosowany tam program terapeutyczny został stworzony specjalnie pod wyjazd. Miał na celu profilaktykę alkoholową i integrację dzieciaków, które miały nabrać większej ufności i podnieść własną samoocenę. Zajęcia pozwoliły im wejrzeć ze własne wnętrze, pomagając im równocześnie zrozumieć mechanizmy zachowania oraz myślenia. Były tak pomyślane, aby angażowały procesy poznawcze takie jak: myślenie kreatywne, dedukcyjne, przyczynowo -skutkowe, wyobraźnię przestrzenną, pamięć trwałą oraz koordynację wzrokowo-ruchową, wykorzystując do tego przeróżne formy, począwszy od rysowania czy malowania, poprzez tworzenie map myśli, dramę, biblioterapię, relaksację, burzę mózgów czy zabawy typu prawda – fałsz, także angażujące ruch. Dużo uwagi poświęcono też szeroko pojętej psychoedukacji w zakresie zdrowego trybu życia, efektywnego spędzania wolnego czasu, radzeniu sobie w sytuacjach stresowych i konfliktowych. Zajęcia odbywały się w grupach, liczących od ośmiu do siedemnastu osób, zbliżonych pod względem wieku, a także płci, przez co ich uczestnicy chętniej mówili o doświadczeniach i przemyśleniach.Na pierwszych zajęciach każda grupa ustalała własne zasady (pod kontrolą psychologa), które miały obowiązywać podczas wszystkich spotkań. Opierały się one na wzajemnym szacunku, otwartości, prawdomówności oraz dobrowolności. W dowolnej chwili można było odmówić wzięcia udziału w zajęciach, czy wypowiedzi na dany temat, co sprawiało, że dzieci czuły się pewniej. Ważna była też integracja i wytworzenie poczucia zaufania i życzliwości, w czym pomagały gry i zabawy. Dzieci mogły dać upust własnym emocjom, a podczas zajęć z komunikacji, dowiedziały się sporo na temat relacji i tego, jak mogą się przeciwstawiać naciskowi grup rówieśniczych. Tworzyły krótkie opowiadania na temat niekomfortowych sytuacji oraz plakaty ilustrujące organizację czasu wolnego. Mówiły również otwarcie o swoich doświadczeniach związanych z życiem oraz kontaktach z osobami uzależnionymi, tworząc portrety osoby zdrowej i chorej, przy jednoczesnym wskazaniu tego, który jest bardziej atrakcyjny.Druga część zajęć poświęcona była przyjemniejszym tematom, co pozwoliło się im odprężyć, przez co problemy nie budziły takich emocji. Formę zajęć oraz ich tempo dostosowano do wieku odbiorców. Dzieci w różnym stopniu ujawniały informacje na temat swój oraz swoich rodzin. Niektóre były nieufne i wycofane, inne szybko przekraczały ten dystans. Niemal codziennie kontaktowały się z psychologiem, omawiając swoje emocje. Spotkania były tak przemyślane, by poruszały najważniejsze kwestie problemu uzależnienia, a przy tym pozwalały na integrację Jedno jest pewne, dzięki tej wiedzy dzieci łatwiej stawią czoła problemom i nie będą mieć już trudności z nawiązywaniem kontaktów.(An)